به گزارش شهرآرانیوز، عطر حضور زنان ایرانی در احیای سنت وقف از قرن ۹ هجری تا به امروز، تاریخ سرزمینمان را عطرآگین کرده و واقفه‌های ایرانی، با اهدای املاک، اراضی، باغ‌ها و منازل خود، عشق، محبت، دین‌داری، اخلاص، انفاق و ایمانشان را به زیبایی نشان داده‌اند.
بانوان کشورمان در بازسازی و ماندگاری بسیاری از سنت‌های دینی و اعتقادی پیشقدم و رکورددار بوده‌اند و وقف یکی از آن‌هاست؛ اسناد آستان‌قدس گواه است از سراسر ایران، بانوان در نثار مالشان، بی‌دریغ پیشقدم بوده و نام‌های پر آوازه «گوهرشاد بیگم»، «بیگ آغا خانم ذوالقدر»، «سیمین تاج ایلخان» از مشهد، قزوین، تهران شاهدانی بر این مدعاست.
نگاه ظریف و نکته‌سنج زنانه در وقف هم خودش را نشان می‌دهد و مثلا «بیگ آغا خانم ذوالقدر»، مهربانوی قزوینی، حواسش هست که وقفی برای رسیدگی به فقرا، زائران و طلبه‌ها داشته باشد و او «سلیمان آباد» را به امام رضا(ع) بخشید تا در مهربانی آن امام به زائران و مجاورانش سهیم باشد.
۱۳ واقفه هم طبق اسناد تاریخی، مشهدی هستند؛ شناخته شده‌ترین آن‌ها، مادر آیت الله طبسی، تولیت فقید آستان‌قدس است که وقفی آموزشی از او به یادگار مانده است.
نخستین واقفه مشهدی نیز، «بدرالنسا خانم» است، او دکان طباخی‌اش را وقف روشنایی حرم کرد و از سال ۱۰۷۷ (ه. ق) تا به امروز، زائران رضوی با نورافشانی چلچراغ‌های وقف او زیارت می‌کنند.
دست مهربان «سیمین تاج خانم ایلخان» به عنوان جدیدترین واقفه آستان‌قدس، از مسیر وقف درمانی بر سر زائران و ایتام کشیده شد، تا زوار «آقا»، دغدغه سلامت نیز نداشته باشند و از سال ۹۴ تاکنون، بخشی از هزینه‌های سلامتی زائران از طریق این وقف تامین می‌شود.
قصه نیکوکاری «طوبی خانم»، «سلطان خانم» و «قمرتاج خانم» هم در «تاریخ وقف» ثبت شد تا نام و یادشان جاودانه بماند و آن‌ها به ترتیب دکانی در بازار زرگران تهران، نیم دانگ از یک مزرعه و سه باب دکان قصابی را به نیت مصرف برای خدام و روشنایی وقف کردند.
اما عشق به حسین علیه السلام و نهضت او، همواره در میان ایرانیان جایگاه ویژه‌ای داشته است و «هاجر خانم» طبق وصیت همسرش «میرزا عباسعلی خان احتشام نظام»، دارایی و مایملک خود را وقف آستانه حضرت رضا(ع) کرد تا صرف برگزاری مراسم سوگواری و روضه اباعبدالله (ع) شود.
«مریم میرهادی» خانه‌اش را وقف احداث درمانگاه، «مه سیما اسدی» سهام کارخانه‌اش را وقف مصارف حرم، «فخری فصیحی» زمینی را وقف درمان بیماران مستمند، «مرضیه حکیم»، «معصومه مجیدی» و... القصه، ۱۲ بانوی تهرانی، هر کدام به نیتی روشن، «واقفه» شدند، تا خیر و برکت تا ابدیت در زندگی و آخرتشان جاری شود.
داستان شنیدنی واقفه‌های ایران، هزاران برگ است و این نوشتار، مروری بود بر گوشه‌ای از این دریای خیرخواهی که تا ابدیت مواج و جاری است و نام تک‌تکشان همچون ستاره‌هایی بر ساحت تاریخ آستان مقدس حضرت رضا علیه السلام درخشنده و پرفروغ خواهد ماند.
